De 9de van elke maand is altijd zo raar, het telt de maanden van hoelang u al niet meer bij ons bent, soms kan ik het nogsteeds niet bevatten en lijkt het net alsof u op een vakantie bent en dat u zo weer binnne komt lopen, maar dat is niet zo, U bed is al 7 maanden leeg, de radio staat al 7 maanden op standby, de stoel waar u altijd zat wort amper aangeraakt, de plaats waar u altijd zat met eten is nu leeg, we zitten niet meer met zn vieren maar met zn drieeen aan tafel.
Ik zat welleens stil op de bank als ik weer vrij was, en mama weg en dan keek ik naar de etens tafel en daar zat u dan stil te schrijven in u schriftje over bomen en vogels, of u zat buiten in het zonnetje op een krukje stil denkent naar u vogels te kijken met een sjaggie in u hand, of u was in de voortuin de grasspietjes tussen de bloemtjes uit aan het trekken, of u zat op u stoel diep verzonken in u boek...
En nu ... nu zijn al u boeken opgeruimd der staat geen stapel boeken meer naast de kast en u schriftjes blijven leeg ...
En als ik nu alleen en stil op de bank zit kan ik enkel staren naar een foto op de kast, een boek vol kaarten en een foto lijst met daarin u bestek, als ik nu stil zit op de bank staar ik naar 1 en de zelfde datum 9/11/2015
Nee ik zal er nooit aan wennen, en nooit aan willen wennen. En elke keer bij elk avontuur zal ik weer huilen want mijn papa is der niet bij, ja in mijn hart zul je zeggen, maar alleen mijn hart brengt mij niet naar het altaar en wort opa van mijn kind,
nee ik zal er nooit aan wennen...
Ik kan er soms zo booz om worden, om mijn verdriet, dan denk waar kan jij in godsnaam om janken der is zo veel meerr en ergere verdriet dan dat van jouw,,en daarbij hij is op zn mooie plek, hoeft nooit geen chemo bloed of weet ik veel meer, jaa dat is ook zo, ik heb een keer ergens iets van eeen gezegde gehoort en ik weet niet meer presies hoe die ging maar toen ik hem hoorde dacht ik ja ze hebben gelijk,
Do not Pity the dead. Pity the living, and above all those Who live without Love.
Oftewel" Heb geen medelijden met de dode, maar heb medelijden met de levenende, en dan vooral die leven zonder liefde"
Gelukkig ken ik wel liefde, maar voor de rest is het zo mooi gezegt want hun vieren feest en hebben geen pijn en verdriet, en hier op aarde ja ..... vul het zelf maar in.
Tuurlijk mag je en zal je verdriet blijven houden om de geen die je mist maar denk maar zo, zij zijn op een mooie en gelukkige plaats, en ja dat klinkt soms een beetje cliché, maar het is (gelukkig) wel zo, en ook dar houd me op de been, dat ik niet alleen hoef te missen maar dat ik ook mag juichen van blijdschap omdat ik zeker weet dat hij veilig is in de stad met Gouden straten.
Lieve papa, op u begravenis was de laatste zin van mij voordracht, ik zwaai nog 1 keer lieve papa zwaait u dan terug en weet u ik blijf gewoon zwaaien want op 1 dag ja pap dan zwaait u terug♡♡.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten