Diepte punt

Lieve papa, het is vandaag woensdag 14juni.

Nog 2 dagen en dan is het zeeman verhaal voorbij na toch wel ongeveer anderhalf jaar hard werk stappen we eruit, niet vanuit mezelf hoor, oke maar dat schip is voorbij, onslagen bla bla, maar och och wat een verschikkelijke lange week is dit elke dag wort nog zwaarder en wort ik steeds bozer, je blijft alles in je hooft omgooien, als ik dit had gedaan, was het dan anders gegaan?
Ik krijg zelfs over me heen dat het mijn schuld is dat ik onslagen ben dus dan maakt dat alles alleen nog maar erger, je gaat twijfelen aan jezelf wat jezelf compleet gek maakt en dan kan nog iedereen die dan zeg maar echt om je geven ach jo komt wel goed maar ja, ik heb inmiddels al 20 vacatures ingevult stuk of 15 telefoontjes gepleegt, met als vervolg 10 afwijzingen op de mail en 15 keer nee sorry wij hebben niemand nodig op dit moment probeer het over een half jaar nog eens .... nee dat schiet niet op.
Vervolgens krijg je ook nog is op je kop als je vanaf nu een beetje op je geld gaat letten omdat je net voor de al gereseveerde vakantie ontslagen wort, "wat nou je kan het niet betalen je hebt zat" en dan proberen voorzichtig zonder boos te worden dat je dan een paar keuzes moet maken omdat ik na een maand geen baan meer heb, en geen loon.

Ja weet je ik ga proberen om mezelf te blijven, ookal krijg ik van alles van iedereen tegen me aan, ik weet dat ik me best blijft doen,

al heb ik niet meer echt het idee dat ik iets goed doe, en nu moet ik wel oppassen wat ik zeg maar ik wort momenteel nergens meer in gewaardeert, en nu hou ik op ik ga het dan ook allemaal niet meer zeggen ik wort namelijk sagerijnig van me zelf dus punt uit

Lieve papa was u maar ffkes hier.
Nog 2 dagen te gaan.

Nieuwe dag

Lieve papa, het is woensdag de 7de dag van juni,

een dag te laat maar ik had gister wat anders een dag heel gênant werken, waar ik niet persee op in ga, en s'avonds was ik uitgenodigt om te komen kijken bij het ringen van jonge steenuiltje nou daar zeg ik geen nee tegen, het was dan ook echt een geweldig evenement (om het ff zo te noemen) ze hadden vier jonge en mama wou ook wel even mee, ze werden eerst gemeten en gewogen en daarna kregen ze een ringetje waarna we ze (onverwacht) in onze handen gedouwt kregen, ja en dan ben ik weer zn tut en weet niet hoe je dat moet vast houden maar echt geen spijt van dat ik dat heb gedaan, was echt super vet en dat is dan zacht uitgedrukt.
Ik had graag fotos willen dele maar op een of andere manier werkt me blog niet mee :(

Ik zat aan tafel en ik dacht waar zal ik nou eens over bloggen, ik kan wel weer gaan zeiken over me werk of over iets anders maar ik weet even niet wat, der is momenteel niet veel leuks op het journaal, meisjes die verkracht en vermoord worde, de ene na de andere aanslag, en weet ik veel wat nog meer ellende ja jo ik vind het heel zielig en jammer,maar het gebeurt, t'is verschikkelijk dat het moet gebeuren in de 21 ste eeuw, maar goed ik wort er niet vrolijk van, dus ik ga der niet verder over door hoor pff.

En dan morge me laatste dagje werken, ja voor deze week hoef ik niet te zeuren hoor, maandag doorbetaalt dinsdag werke van daag vrij morge werken weekend, ja als school uitvalt heeft aan de andere kant wel voordelen (sshhtt zei ik niet hardop)

Oke nee ik ga afronden, dus ja ik weet voor derest ook ff niks meer, dus lieve papa morge weer een nieuwe dag en dan weekend