maart een heerlijke ( bijna ) lente dag.
Een muur van wel 50 meter hoog, 300 meter lang en 600 meter diep, das symbolische hoor, maar sommige mensen hebben zn muur in eigen bezit en oh wat is dat zwaar.
Vaak ziet niemand deze muur en lopen ze er straal tegen aan, deze mensen zelf vinden het vaak heerlijk zn groot gebouw om zich heen, het bied hen veiligheid, niet te ver hoeven gaan, je eigen pad kiezen en je eigen richting op gaan, voor jou is het veilig maar voor andere is het soms heel vervelend, mensen met een muur om zich heen kunnen heel goed (vaak) acteren, en doen alsof er niks aan de hand is, dus als er door iemand wordt gevraagt " Hoe is het met je? " vaak wort er dan geantwoord, Jaa prima kan niet beter, vaak is dat een fake antwoord en sommige kunne daar gelukkig door heen kijken en vragen door maar andere gaan er op door en maken het mischien alleen maar erger.
Het beste is je muur af te breken maar dit is 1 van de zwaarste dingen op de wereld, ik heb het zelf ook mee gemaakt, en ik heb veel moeten praten praten praten om deze te laten vallen, maar ik heb door dit middel en veel liefde heb ik hem laten vallen en dat is het is het fijnste wat er bestaat, het gevoel dat mensen je begrijpen en je verstaan over hoe je je voelt, dat is heel fijn.
Als je zelf weet dat je een muur hebt pak een moker en ross hem kapot.
Waarom ik dit schrijf, er zijn zoveel mensen die door onbegrip zich zelf helemaal opvreten en supper ongelukkig door het leven gaan en dit hoeft niet help elkaar.
Ja pap soms moet je iets voor een ander doen helaas doen maar weinig mensen dit en er zijn teveel mensen die hulp nodig hebben, maar gelukkig is er nog zoveel moois waar deze mensen ook blij van worden de zon de maan de sterren, bloemen en dieren op de wei verzin maar iets, weet u nog dat we gingen wandelen in een natuurreservaat waar allerlei jongen dieren liepen en rende dat was mooi en weet u nog dat we langs de boerderij reden en toen ... ja maar dat verhaal bewaar ik voor een andere keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten