Mijn lieve papa, het is vandaag 31 oktober, morge begint de een na laatste maand van het jaar alweer
het gaat voorbij als je staat te kijke, vande week zei niels nog tege mij als je het na je zin heb gaat het altijd snel, mwah dat weet ik niet helemaal maar ag het is nu eenmaal zo.
Ik zat te denken dat het alweer bijna 2 jaar is dat u weg bent en pff wat is dat gek, ik droom de laatse tijd ook heel vaak over u paps, zo zaten we van de week weer op de fiets richting huis, het enge is dat het gewoon zo echt voelt, en als je dan wakker word en ziet waar je bent ga je realiseren dat het toch echt een droom is en dat is zuur hoor pap, en soms zou je even willen toveren, zoals ik ooit heb gelezen, was der maar een ladder naar de hemel dan zocht ik je even op, maar dan zou u ook alle verdriet zien, nee dat willen we niet.
Mischien is het ook zo dat ik me familie en mensen om me heen mis, ik heb de belangrijkste bij me maar het blijft daar bij, ja ik heb een hondje die nu heerlijk diep in honden dromenland ligt haha die is goed in me vrolijk maken met der scheve lach en der extreme knuffelbaar heid, oke ja dan ben ik ook zn trien die nie makkelijk vrienden maakt, oke das me eigen schuld, en nu wort het dromerige hondje wakker en kruipt het warm tege me aan, haha ja dat maakt dan ook weer een deel goed😊.
Verder begint het hier aardig af te koelen, dus dat wort weer hanschoene aan en muts op, ik ben dol op de winter de lampje de warmte gezelligheid en voor we het weten glibberen we alweer over het ijs en pap geloof me ik ga voor het raam staan hoor en dan zal ik gaan kijken naar de strooiwagens, dat blijf ik doen ookal staat u niet meer naast me ik zal lachen pap.
Ja we gaan maar weer is wat doen aardappelen schillen de hond uitlaten en proberen niks fout te doen, ja waarom zeg ik dat ? Dat heet gevoel.
Lieve papa dat was mijn blogje, morge weer een nieuwe dag en straks weer een nieuwe nacht, lieve papa zulle we samen wachten op de sneeuw ❤
dinsdag 31 oktober 2017
zaterdag 21 oktober 2017
mijn o zo leuke week
lieve papa, het is vandaag 21 oktober nog 2 weken en dan is het alweer me verjaardag, pff wat vliegt de tijd.
het is nou niet bepaalt een idealen week geweest voor mij, al zeg ik het zelf, ik was maar al te blij met me vrije maandag en niels had op die noot een paar maandagen vrij genomen,
dinsdag zou ik voor het eerst me echte eigen avond draaien in me eentje klinkt heel spannend en voor mij was dat het ook, ik had alles op een briefje geschreven zodat ik niks zou vergeten dus vol gezonden spanningen ging ik dan toch maar naar me werk, ik heb altijd z'n stom ritueeltje om me om te kleden, ff naar het toilet kopje thee en aan de slag, met dat ik naar beneden wou lopen om me dienst te beginnen werd ik terug geroepen, ja ga maar ff zitten, mijn reactie was ja maar ik moet naar beneden, nee dat was geregeld oftewel er was al voor vervanging gezorgd, o kut dat was alles wat er dor me hooft ging, maar oké ik had de leiding gevraagd voor een gesprekje omtrent me loon, dus dacht ik dat zal het wel zijn, nadat ik dus alles van me loon snapte, gingen we verder over hoe het nu eigenlijk ging op me werk en hoe ik het vind, ik vertelde dat ik het nog best moeilijkvond en dan zeker het puntje ALLEEN op de afdeling staan, en de reactie, ja dat zien wij ook je bent onzeker en w weten niet of het zo gaat, zucht ja je snapt al wat daarna kwam .... we gaan per direct met je contract stoppen, omdat je te onzeker ben en je waarschijnlijk niet op je plaats voelt.... ja dat was dus me tweede ontslag in dit jaar gut, gut wat is 2017 een top jaar voor mij zeg NOT, en dan zit je in Limburg zonder baan, en ik denk dat ze ergen wel gelijk hadden, niet om het feit dat ik leuke collega´s had en ik zo ongeveer 1000% heb gegeven voor deze baan omdat ik dit echt wilde, voelde ik me diep van binnen niet heel erg thuis in de winkel, en nu ? ja en nu.
nu weet ik het even helemaal niet meer, ja werk zoeken uiteraard, heb ook al heel veel tips gekregen en zo, maar eigenlijk wil ik gewoon met de dieren werken dan weet ik zeker dat ik me thuis ga voelen, en natuurlijk kan je daar amper tot geen betaalt werk in vinden, ja vrijwillig en dat wil ik ook graag doen maar helaas kom je dan niet ver, ik mis door al dit gezeur wel heel erg me veilige haven, een plek om ff weg te vluchten waar je even jezelf kan zijn en een plek waar je je even blij kan voelen, ja tuurlijk zelf meelij zulle ze zeggen, nee niet perse ik probeer zoveel ik probeer alles aan te pakken maar het lukt me gewoon niet om me ergens thuis te voelen, ja bij de zeeman heb ik me een hele lange tijd echt wel thuis gevoelt, tot de laatste periode natuurlijk, het was gewoon heel anders ik voelde me oké ik kon me eigen ding daarnaast nog gewoon doen, en nu weet ik het helemaal even niet meer, stom je word er gewoon een beetje krankjorum van.
dus nee zo leuk was mijn week niet, ik hoop alles zo snel mogelijk op een ritje te krijgen en dan gaan we gewoon door hoor we geven niet zo snel op, rug recht en door gaan ook al beginnen me tranen op te raken, kop op en doorgaan op naar de leuke dingen, kerst he dat komt er ook al weer aan haha nee eerst nog Halloween (oeh) daarna
sinte maarten, sinterklaas en dan ja hoor mag de kerstboom er uit, of ja al zal dat wel ergens begin december worden dus, haha ik ben dol op kerst alle lampjes gezelligheid en dan mag ik natuurlijk al me huisjes neer zetten bergen maken en zo ja ik kijk er nu al naar uit, en als ik me gang mag gaan dan ontploft het huis van de licht en de sfeer, ja echt the best time of the year, laten we ons aar dan maar op focussen en dan komt die lach vanzelf wel weer.
lieve papa ik hou het hier maar bij en dan gaan we nog genieten van het lange weekend en wie weet snel weer een baan.
lieve papa <3 ....
het is nou niet bepaalt een idealen week geweest voor mij, al zeg ik het zelf, ik was maar al te blij met me vrije maandag en niels had op die noot een paar maandagen vrij genomen,
dinsdag zou ik voor het eerst me echte eigen avond draaien in me eentje klinkt heel spannend en voor mij was dat het ook, ik had alles op een briefje geschreven zodat ik niks zou vergeten dus vol gezonden spanningen ging ik dan toch maar naar me werk, ik heb altijd z'n stom ritueeltje om me om te kleden, ff naar het toilet kopje thee en aan de slag, met dat ik naar beneden wou lopen om me dienst te beginnen werd ik terug geroepen, ja ga maar ff zitten, mijn reactie was ja maar ik moet naar beneden, nee dat was geregeld oftewel er was al voor vervanging gezorgd, o kut dat was alles wat er dor me hooft ging, maar oké ik had de leiding gevraagd voor een gesprekje omtrent me loon, dus dacht ik dat zal het wel zijn, nadat ik dus alles van me loon snapte, gingen we verder over hoe het nu eigenlijk ging op me werk en hoe ik het vind, ik vertelde dat ik het nog best moeilijkvond en dan zeker het puntje ALLEEN op de afdeling staan, en de reactie, ja dat zien wij ook je bent onzeker en w weten niet of het zo gaat, zucht ja je snapt al wat daarna kwam .... we gaan per direct met je contract stoppen, omdat je te onzeker ben en je waarschijnlijk niet op je plaats voelt.... ja dat was dus me tweede ontslag in dit jaar gut, gut wat is 2017 een top jaar voor mij zeg NOT, en dan zit je in Limburg zonder baan, en ik denk dat ze ergen wel gelijk hadden, niet om het feit dat ik leuke collega´s had en ik zo ongeveer 1000% heb gegeven voor deze baan omdat ik dit echt wilde, voelde ik me diep van binnen niet heel erg thuis in de winkel, en nu ? ja en nu.
nu weet ik het even helemaal niet meer, ja werk zoeken uiteraard, heb ook al heel veel tips gekregen en zo, maar eigenlijk wil ik gewoon met de dieren werken dan weet ik zeker dat ik me thuis ga voelen, en natuurlijk kan je daar amper tot geen betaalt werk in vinden, ja vrijwillig en dat wil ik ook graag doen maar helaas kom je dan niet ver, ik mis door al dit gezeur wel heel erg me veilige haven, een plek om ff weg te vluchten waar je even jezelf kan zijn en een plek waar je je even blij kan voelen, ja tuurlijk zelf meelij zulle ze zeggen, nee niet perse ik probeer zoveel ik probeer alles aan te pakken maar het lukt me gewoon niet om me ergens thuis te voelen, ja bij de zeeman heb ik me een hele lange tijd echt wel thuis gevoelt, tot de laatste periode natuurlijk, het was gewoon heel anders ik voelde me oké ik kon me eigen ding daarnaast nog gewoon doen, en nu weet ik het helemaal even niet meer, stom je word er gewoon een beetje krankjorum van.
dus nee zo leuk was mijn week niet, ik hoop alles zo snel mogelijk op een ritje te krijgen en dan gaan we gewoon door hoor we geven niet zo snel op, rug recht en door gaan ook al beginnen me tranen op te raken, kop op en doorgaan op naar de leuke dingen, kerst he dat komt er ook al weer aan haha nee eerst nog Halloween (oeh) daarna
sinte maarten, sinterklaas en dan ja hoor mag de kerstboom er uit, of ja al zal dat wel ergens begin december worden dus, haha ik ben dol op kerst alle lampjes gezelligheid en dan mag ik natuurlijk al me huisjes neer zetten bergen maken en zo ja ik kijk er nu al naar uit, en als ik me gang mag gaan dan ontploft het huis van de licht en de sfeer, ja echt the best time of the year, laten we ons aar dan maar op focussen en dan komt die lach vanzelf wel weer.
lieve papa ik hou het hier maar bij en dan gaan we nog genieten van het lange weekend en wie weet snel weer een baan.
lieve papa <3 ....
maandag 9 oktober 2017
ja ik ben er nog
lieve papa, het is vandaag 9 oktober 2017 en ongeveer z'n 10 weken geleden dat ik een blogje heb getypt.
nou daar moet veranderingen in gebracht worden uiteraard, dus luisterden naar een cd van de musical Elisabeth, zittend achter me laptop met een snurkende hond achter me en heeeel ver weg van Baarn de moet toch maar bij elkaar geraapt, Facebook is voor mij deze periode even een ontwijkings blok ik durf op een of ander manier er niet meer echt veel op te posten, en waarom ? geen idee.
dit is trouwens al mijn vierde werk week bij de Albert Heijn in Reuver, ja voor de gene die het niet mee had gekregen ik zit inmiddels in het verre zuiden en de laatste week van me proefmaand is ingegaan en heb het God zij dank goed naar me zin, zoals ik het hier al z'n tachtig keer heb gezegd ik vermaak me prima en heb het super gezellig met me nieuwe collega's en we kunnen goed lachen met elkaar, gelukkig .
ja ik woon dan nu toch echt in Limburg ver weg van me familie, vrienden en de rest der is veel achter gebleven realiseer ik elke dag, ik mis de boerderij, het wandelen met me schoonzus, het korte praatje met me oude collega, me spullen die nog achter bleven, me gerbils die zo bejaard zijn dat ze denk de reis niet overleven, papa's vogels het vrolijke en irritante gekoer van de diamantduifjes, het uitslovende gefluit van de mannetjes kanaries, ik mis zelfs me adhd kwartels, en dan natuurlijk me familie me mama me neefjes me broers me zus, maar ag ja je doet soms domme dingen als je verlieft ben zeggen ze dan, en wat is er nou fijner om elke dag je vriend te zien, ja het is dubbel en heel erg wennen
het is eigenlijk dat je helemaal opnieuw moet beginnen, je plekkie vinden, vrienden maken, je eigen geluk weer vinden, en je welkom voelen en dat laatste is hier nog wel een dingetje helaas.
ken je dat gevoel dat je ergens bent en dat je allerlei blikken krijgt en dat dat geen aardige blikken zijn, dat is soms heel frustrerend, je weet niet wat je goed of fout doet dat er niet gezegd wort of je het goede doet of juist de hele verkeerde kant op aan het gaan bent, en dat welkom moet je eigenlijk je zelf eigen maken, zo was ik van de week de hond aan het uitlaten en der komt iemand naar me toe en die begint helemaal tegen de hond te praten, "hoi lizzy ha meissie dag lieverd wort je lekker uitgelaten" en ik was waarschijnlijk een spook die de lijn vast hielt want tegen mij werd opzich niks gezegd, ik kon der later wel om lachen ik bedacht mezelf gewoon dat lizzy de BH was oftewel bekende hond en ik der mag uitlaten en dat dat een hele eer is haha ach ja wat zal ik er van zeggen, niks is dan het verstandigst.
ik werk parttime en ik ben dus veel thuis en geloof me het huis kan op een bepaalt moment niet meer schoner en de muren komen soms heel dicht op je af, dat is een nadeel van als je niet snel je draai kan vinden, t's soms zo erg dat ik zit te wachten totdat Niels weer terug komt, Belachelijk natuurlijk "ga een hobby zoeken" ja lekker makkelijk is het niet ofzo, of ja voor een ander misschien maar ik heb tijd nodig om me eindelijk thuis te voelen, ja ik heb het hier een beetje gezellig gemaakt maar ik denk dat het nog wel even duurt dat dat ik me hier in Reuver thuis ga voelen , maar we hebben een jaar contract dus qua werk zit het wel snor en in een jaar kan er veel gebeuren hoor mensen daar kan ik mee, mee praten
en dan natuurlijk nu je net hier zit en nog even geen huisarts heb ga je wat mankeren nu al 3 weken rugpijn, zitten gaat niet, staan en lopen wel nog maar dan moet het niet te lang duren en recht liggen gaat ook niet echt meer, ik zat nu zelfs zo hoog dat ik toch maar besloot om even men eigen huisarts te bellen met de vraag wat nu, nou ik kreeg als antwoord je kan heus wel een afspraak maken bij de huisartsen bij waar je nu zit, dit zou wel wat geld kosten maar dat gaat allemaal via de verzekering, dus met dat antwoord dacht ik bel hier wel de huisarts, nou ik ben nog nooit zo afgesnauwd, nee als het geen spoed was, was ik niet welkom ik moest me maar eerst inschrijven, en zelf toen ik uitlegde dat het voor mij niet heel makkelijk was om naar me eigen huisarts te gaan, was het " daar heb ik geen boodschap" aan nou echt me bloed kookte, met het vervolg dat ik maandag voor bijna 50 euro naar mijn eigen huisarts ga omdat ze me hier niet wouden helpen, echt sommige mensen hebben echt last van maandagen kakzooi, ik word er niet bepaald vrolijk van hoor.
maar goed voor de rest red ik me prima ik mag niet klagen zeggen ze dan dus dan hou ik het geklaag ook maar hierbij.
lieve papa hier hou ik het dan ook maar even bij en wie weet schrijf ik volgende week weer een blogje xxxxx
nou daar moet veranderingen in gebracht worden uiteraard, dus luisterden naar een cd van de musical Elisabeth, zittend achter me laptop met een snurkende hond achter me en heeeel ver weg van Baarn de moet toch maar bij elkaar geraapt, Facebook is voor mij deze periode even een ontwijkings blok ik durf op een of ander manier er niet meer echt veel op te posten, en waarom ? geen idee.
dit is trouwens al mijn vierde werk week bij de Albert Heijn in Reuver, ja voor de gene die het niet mee had gekregen ik zit inmiddels in het verre zuiden en de laatste week van me proefmaand is ingegaan en heb het God zij dank goed naar me zin, zoals ik het hier al z'n tachtig keer heb gezegd ik vermaak me prima en heb het super gezellig met me nieuwe collega's en we kunnen goed lachen met elkaar, gelukkig .
ja ik woon dan nu toch echt in Limburg ver weg van me familie, vrienden en de rest der is veel achter gebleven realiseer ik elke dag, ik mis de boerderij, het wandelen met me schoonzus, het korte praatje met me oude collega, me spullen die nog achter bleven, me gerbils die zo bejaard zijn dat ze denk de reis niet overleven, papa's vogels het vrolijke en irritante gekoer van de diamantduifjes, het uitslovende gefluit van de mannetjes kanaries, ik mis zelfs me adhd kwartels, en dan natuurlijk me familie me mama me neefjes me broers me zus, maar ag ja je doet soms domme dingen als je verlieft ben zeggen ze dan, en wat is er nou fijner om elke dag je vriend te zien, ja het is dubbel en heel erg wennen
het is eigenlijk dat je helemaal opnieuw moet beginnen, je plekkie vinden, vrienden maken, je eigen geluk weer vinden, en je welkom voelen en dat laatste is hier nog wel een dingetje helaas.
ken je dat gevoel dat je ergens bent en dat je allerlei blikken krijgt en dat dat geen aardige blikken zijn, dat is soms heel frustrerend, je weet niet wat je goed of fout doet dat er niet gezegd wort of je het goede doet of juist de hele verkeerde kant op aan het gaan bent, en dat welkom moet je eigenlijk je zelf eigen maken, zo was ik van de week de hond aan het uitlaten en der komt iemand naar me toe en die begint helemaal tegen de hond te praten, "hoi lizzy ha meissie dag lieverd wort je lekker uitgelaten" en ik was waarschijnlijk een spook die de lijn vast hielt want tegen mij werd opzich niks gezegd, ik kon der later wel om lachen ik bedacht mezelf gewoon dat lizzy de BH was oftewel bekende hond en ik der mag uitlaten en dat dat een hele eer is haha ach ja wat zal ik er van zeggen, niks is dan het verstandigst.
ik werk parttime en ik ben dus veel thuis en geloof me het huis kan op een bepaalt moment niet meer schoner en de muren komen soms heel dicht op je af, dat is een nadeel van als je niet snel je draai kan vinden, t's soms zo erg dat ik zit te wachten totdat Niels weer terug komt, Belachelijk natuurlijk "ga een hobby zoeken" ja lekker makkelijk is het niet ofzo, of ja voor een ander misschien maar ik heb tijd nodig om me eindelijk thuis te voelen, ja ik heb het hier een beetje gezellig gemaakt maar ik denk dat het nog wel even duurt dat dat ik me hier in Reuver thuis ga voelen , maar we hebben een jaar contract dus qua werk zit het wel snor en in een jaar kan er veel gebeuren hoor mensen daar kan ik mee, mee praten
en dan natuurlijk nu je net hier zit en nog even geen huisarts heb ga je wat mankeren nu al 3 weken rugpijn, zitten gaat niet, staan en lopen wel nog maar dan moet het niet te lang duren en recht liggen gaat ook niet echt meer, ik zat nu zelfs zo hoog dat ik toch maar besloot om even men eigen huisarts te bellen met de vraag wat nu, nou ik kreeg als antwoord je kan heus wel een afspraak maken bij de huisartsen bij waar je nu zit, dit zou wel wat geld kosten maar dat gaat allemaal via de verzekering, dus met dat antwoord dacht ik bel hier wel de huisarts, nou ik ben nog nooit zo afgesnauwd, nee als het geen spoed was, was ik niet welkom ik moest me maar eerst inschrijven, en zelf toen ik uitlegde dat het voor mij niet heel makkelijk was om naar me eigen huisarts te gaan, was het " daar heb ik geen boodschap" aan nou echt me bloed kookte, met het vervolg dat ik maandag voor bijna 50 euro naar mijn eigen huisarts ga omdat ze me hier niet wouden helpen, echt sommige mensen hebben echt last van maandagen kakzooi, ik word er niet bepaald vrolijk van hoor.
maar goed voor de rest red ik me prima ik mag niet klagen zeggen ze dan dus dan hou ik het geklaag ook maar hierbij.
lieve papa hier hou ik het dan ook maar even bij en wie weet schrijf ik volgende week weer een blogje xxxxx
Abonneren op:
Posts (Atom)