lieve papa, het is vandaag 9 oktober 2017 en ongeveer z'n 10 weken geleden dat ik een blogje heb getypt.
nou daar moet veranderingen in gebracht worden uiteraard, dus luisterden naar een cd van de musical Elisabeth, zittend achter me laptop met een snurkende hond achter me en heeeel ver weg van Baarn de moet toch maar bij elkaar geraapt, Facebook is voor mij deze periode even een ontwijkings blok ik durf op een of ander manier er niet meer echt veel op te posten, en waarom ? geen idee.
dit is trouwens al mijn vierde werk week bij de Albert Heijn in Reuver, ja voor de gene die het niet mee had gekregen ik zit inmiddels in het verre zuiden en de laatste week van me proefmaand is ingegaan en heb het God zij dank goed naar me zin, zoals ik het hier al z'n tachtig keer heb gezegd ik vermaak me prima en heb het super gezellig met me nieuwe collega's en we kunnen goed lachen met elkaar, gelukkig .
ja ik woon dan nu toch echt in Limburg ver weg van me familie, vrienden en de rest der is veel achter gebleven realiseer ik elke dag, ik mis de boerderij, het wandelen met me schoonzus, het korte praatje met me oude collega, me spullen die nog achter bleven, me gerbils die zo bejaard zijn dat ze denk de reis niet overleven, papa's vogels het vrolijke en irritante gekoer van de diamantduifjes, het uitslovende gefluit van de mannetjes kanaries, ik mis zelfs me adhd kwartels, en dan natuurlijk me familie me mama me neefjes me broers me zus, maar ag ja je doet soms domme dingen als je verlieft ben zeggen ze dan, en wat is er nou fijner om elke dag je vriend te zien, ja het is dubbel en heel erg wennen
het is eigenlijk dat je helemaal opnieuw moet beginnen, je plekkie vinden, vrienden maken, je eigen geluk weer vinden, en je welkom voelen en dat laatste is hier nog wel een dingetje helaas.
ken je dat gevoel dat je ergens bent en dat je allerlei blikken krijgt en dat dat geen aardige blikken zijn, dat is soms heel frustrerend, je weet niet wat je goed of fout doet dat er niet gezegd wort of je het goede doet of juist de hele verkeerde kant op aan het gaan bent, en dat welkom moet je eigenlijk je zelf eigen maken, zo was ik van de week de hond aan het uitlaten en der komt iemand naar me toe en die begint helemaal tegen de hond te praten, "hoi lizzy ha meissie dag lieverd wort je lekker uitgelaten" en ik was waarschijnlijk een spook die de lijn vast hielt want tegen mij werd opzich niks gezegd, ik kon der later wel om lachen ik bedacht mezelf gewoon dat lizzy de BH was oftewel bekende hond en ik der mag uitlaten en dat dat een hele eer is haha ach ja wat zal ik er van zeggen, niks is dan het verstandigst.
ik werk parttime en ik ben dus veel thuis en geloof me het huis kan op een bepaalt moment niet meer schoner en de muren komen soms heel dicht op je af, dat is een nadeel van als je niet snel je draai kan vinden, t's soms zo erg dat ik zit te wachten totdat Niels weer terug komt, Belachelijk natuurlijk "ga een hobby zoeken" ja lekker makkelijk is het niet ofzo, of ja voor een ander misschien maar ik heb tijd nodig om me eindelijk thuis te voelen, ja ik heb het hier een beetje gezellig gemaakt maar ik denk dat het nog wel even duurt dat dat ik me hier in Reuver thuis ga voelen , maar we hebben een jaar contract dus qua werk zit het wel snor en in een jaar kan er veel gebeuren hoor mensen daar kan ik mee, mee praten
en dan natuurlijk nu je net hier zit en nog even geen huisarts heb ga je wat mankeren nu al 3 weken rugpijn, zitten gaat niet, staan en lopen wel nog maar dan moet het niet te lang duren en recht liggen gaat ook niet echt meer, ik zat nu zelfs zo hoog dat ik toch maar besloot om even men eigen huisarts te bellen met de vraag wat nu, nou ik kreeg als antwoord je kan heus wel een afspraak maken bij de huisartsen bij waar je nu zit, dit zou wel wat geld kosten maar dat gaat allemaal via de verzekering, dus met dat antwoord dacht ik bel hier wel de huisarts, nou ik ben nog nooit zo afgesnauwd, nee als het geen spoed was, was ik niet welkom ik moest me maar eerst inschrijven, en zelf toen ik uitlegde dat het voor mij niet heel makkelijk was om naar me eigen huisarts te gaan, was het " daar heb ik geen boodschap" aan nou echt me bloed kookte, met het vervolg dat ik maandag voor bijna 50 euro naar mijn eigen huisarts ga omdat ze me hier niet wouden helpen, echt sommige mensen hebben echt last van maandagen kakzooi, ik word er niet bepaald vrolijk van hoor.
maar goed voor de rest red ik me prima ik mag niet klagen zeggen ze dan dus dan hou ik het geklaag ook maar hierbij.
lieve papa hier hou ik het dan ook maar even bij en wie weet schrijf ik volgende week weer een blogje xxxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten