Maar dus weer een nieuwe dag en nieuwe kansen, t is af en toe heerlijk dat je gewoon even niet hoeft wakker te worden, en ja hoor dan wort tante deborah natuurlijk al om half 8 wakker en kan ik gewoon nie meer slapen, kakzooi.
Maar goed waar gaan we vandaag is over schrijven, ja ik las vanochtend zo iets vertederens en toen dacht ik ja dat is echt liefde, een man die aan dementie leed wist dat ie heel snel achteruit zou gaan, en dat wou hij zijn vrouw niet aan doen, dus op een ochtend werdt zijn vrouw wakker en zonder dat ze door had dat haar man weg was ging ze het huishouden en toen het steeds later werdt dacht ze van He ik ga toch maar is ff kijke, en toen kwam ze in een lege kamer.....
Der lag een brief naast zn bed op zn nachtkastje, waar op stond
Lieve vrouw
Hoe moeilijk het ook is ik ben weg, ik wil allles blijven behouden, jouw liefde jouw warmte jouw alles, onze avonturen, want wie weet wat morge brengt, wie weet of ik je liefde nog ken, wie weet of ik morge je warmte nog ken, wie weet of ik morge jouw alles ons alles nog ken, wie weet of ik morge onze avonturen nog weet te herinderen,
Mijn liefde zal altijd voor jouw zijn.
Jouw alles
Liefst ....
Dat is pas liefde, hoe moeilijk ook inderdaad, dat je je eige vrrouw die leed wil besparen, prachtig.
Ja zo moeilijk is het ook om als je zelf in dat schuitje zit, dat jij die brief moet schrijven, beeld het je is in zie je jezelf al schrijven??
Lieve papa, wat kan liefde soms ook zoo pijnlijk zijn, het idee dat je je geliefde voor altijjd achter moet laten, al is het in gedachte al is het in sterfte, gemis blijft altijd.
♡♡♡♡
Geen opmerkingen:
Een reactie posten