Lieve pap soms dwaal je en weet je niet wat de werklijkheid is.
Je dwaalt en dwaalt en de ruimte om je heen wort steeds kleiner en kleiner, totdat de boel ontploft en het genoeg is geweest.
Je laat alles gaan, je woede, je tranen, je verdriet, je blijdschap ja zelf alle kleine dingetjes kan je niet meer aan de kant leggen En dan....... sta je stil !! Je dwaalt niet meer langer en de kamer om je heen is enorm.
Je voelt je weer vrij, je kan weer opnieuw beginnen Opnieuw keuzes maken Opnieuw gelukkig worden, op nieuw verdriet toelaten Tot Dat, jaah Tot dat je langzaam weer begint met dwalen in een veel te kleine kamer.
Ja ik denk dat we dat allemaal wel eens hebben dat je je zo k*t voelt, dat je gewoon even niet weet welke kant je opmoet.
Je krijgt allerllei klachten, overal pijn en dat je dan bij jezelf denkt ; zal ik dan toch maar even langs een dokter gaan ??
Terwijl je eigelijk dondersgoed weet dat het niks met je gezondheid te maken heeft, en als je dan bij de dokter zit, die waarschijnlijk dan zal zeggen nou mvr/mr misschien moet u toch maar is met iemand gaan praten .....
Daar ga je dan met je schoenen vol lood op naar een Psygoloog (ofzo) "nou mevrouw waar kan ik u mee helpen wat kan ik voor u doen ??" Ja als jij het weet weet ik het ook, nou dat werkt dus ook niet....
Dan maar zelf weer een knop omdraaien, weer eens leuke dingen gaan doen, weer gaan sporten of met je vrienden uit gaan en dan erachter komen dat dit je geneesmiddel is Gewoon iets doen met je leven uit je dagelijkse sleur komen.
Opstaan en weer verder gaan.
Ja opstaan en weer verder gaan, maandag begint een nieuw hoofdstuk in mn leven, ik mag werken bij de zeeman.
Gister heb ik een ander hoofdstuk dicht gedaan, gister was het laaste dagje oppassen op mn neefje, nou ja verwijs van spreken dan, ik zal heus nog wel eens oppassen,maar niet meer 5 dagen in de week, ja je moet af en toe keuzes maken en soms moet je dan ook voor jezelf kiezen, ookal is dat het moeilijkste van alles, vind ik persoonlijk.
Je moet het eigelijk zo zien, als je bij het avond eten iemand anders op laat scheppen en jij zegt stop is het toch niet helemaal jouw eigen keuze, maar als je zelf je bord opschept kan je zelf bepalen wat genoeg voor je is, zo is het dus ook met keuzes maken.
Als een ander voor je beslist is het soms veel te veel gedoe, maar als je voor jezelf kiest, kan je zelf bepalen hoe ver je wilt gaan.
Ja pap zo is het wel : je bent gewogen, je bent gemeten en je bent te licht bevonden, zo gaat het orgineel maar ik zeg altijd : Je bent Gewogen, Je bent Gemeten en Je bent Perfect Bevonden.
Lieve papa weet u nog dat u altijd met mij mee ging naar fysio en de praatgroep en weet u nog toen u een keer .... ja maar dat verhaal bewaar ik voor een andere keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten