lieve papa,
ik ga vandaag het korte verhaal vertellen van de rode appels :
Zie de rode appels hangen,
aan een boompje tussen het groen.
Mocht ik er een willen vangen,
of een enkel wensje doen.
Maar de appels bleven hangen,
naar beneden kwam geen 1.
Ze lachten met hun rode wangen,
door de groen bladeren heen.
Toen is Jan de Wind gekomen,
heeft gewaaid voor het lieve kind.
Schudde de appels van de bomen,
dank u wel Meneer de wind.
dat was mijn kleine verhaal van de rode appels, en waarom dit verhaal, tja ik dacht er komt een storm naar het land dus laat ik daar is een mooie draai aan geven, regen hagel en sneeuw echt waar we op zitten te wachten laten we niet hopen dat Nederland gelijk in z'n code rood springt, blijkbaar zijn wij niet gemaakt voor dit weer want standaart als er 1 vlokje sneeuw valt in het land, slaan we allemaal vast en gaan we paniekeren, ja zal ik ook doen hoor als ik van suiker was, oke het enige wat ik niet fijn vind qua weeromstandigheden, dat is ijs op de weg en dan er persee over heen moeten fieten nee dat is iets wat ik haat, maar voor de rest ben k niet z´n piepert, al zijn er zat mensen die dat wel denken.
en vanochtend was het dan zover hoor ik zag weer wat sneeuw dwarrelen in de lucht, niet veel en op dit moment regent het ook maar we hebben de eerste sneeuw van 2018 alweer gezien, ach het heeft wel wat, kijk mocht ik kiezen voor regen of sneeuw koos ik toch tien keer de sneeuw, ja oké je wort van beide zeikend nat, maar op een of andere manier worden de mensen vrolijker bij sneeuw als dan bij regen, ja oké totdat er tien cm ligt en niemand meer een kant op kan gaan dan wort het wat minder maar in verhouding zijn mensen blijer met sneeuw dan regen, ja want je krijgt ook wel eens sneeuw of ijs vrij, ja en als ze dat met de regen gaan doen dan hebbe heeeel veel vrij hier in dit koude kikkerlandje.
ach ja het weer zal altijd een zeikpunt blijven, en ook gelukkig het enige wat niemand kan besturen, ja je kan er minstens voor weg vluchten en gaan zitten zweten in een warm land, maar goed als Hollander ga je dan al gauw op de duur zeuren over dat het te warm is, en zo blijft dat inderdaad een struikelpunt.
ondertussen is het alweer woensdag, de weken en dagen vliegen weer, oh en het is alweer bijna Valentijn (nou bijna) het smachten naar liefde, hopen op een mooie bos rozen, of het anonieme kaartje, desnoods een witte duif met een bloem in z´n bek, haha ja hoor kom maar met a die flauwekul en commerciële troep ik houder wel van, ik laat me dit jaar dan ook verassen en kijk wel wat er komt, lachen
dan sluiten we het maar af en gaan we verder genieten van de zon die inmiddels voorzichtig te voorschijn komt, schoenen aan en wandelen heerlijk.
als het waait zegt men Daar heb je sint Blasius
lieve papa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten