bob

lieve papa,

ik ben bob en ik ben 20 oktober geboren, en op 2 januari werd ik opgehaald door me baasje,
ik was heel verlegen en bang ik hielt wel van de knuffeltjes die ik kreeg, een heel groot huis zag ik al toen ik binnen kwam,
gezellig hoor, bij Niels en deborah, ik moest een beetje wennen aan mn hok en me voer moest ik zoeken en water kon ik al helemaal niet vinden, ookal was het wel ergens maar me neus kon het niet vinden, de volgende dag mocht ik op de grond huppelen en elke keer als ik een stukje verder wou liep ik tegen een ijzeren muur, ik moest nog overal ff snuffelen en zoeken en dat water ja dat kon ik nog steeds niet vinden, totdat m'n baasje s'middags een bakje water in me hok zetten hèhè heerlijk, maar me baasje duwde me snuitje steeds tegen een flesje aan en elke keer kwam er een druppeltje uit maar ik snapte het niet, stom hoor, nu woon ik hier al eventjes en heb ik eindelijk door wat dat flesje doet wil je het weten ?? ER KOMT WATER UIT hèhè dat had even tijd nodig maar ik snap het nu eindelijk, maar ik heb nog meer uitgevonden hoor ja echt, ik weet wat ik nog meer met me tanden kan doen dan alleen eten, ik kan er ook mee bijten en oh oh wat vind ik dat leuk, want je bent het toch met me eens dat ik na een dag spelen niet terug me hok in wil ja snap je dat ? nou me baasje niet hoor die zet me elke avond weer terug in het hok, net als ik net zo leuk aan het springen ben, gemeen hoor en ik laat dan weten dat ik dat niet wil dan ga ik knorren en even happen naar die grote handen die mij proberen te vangen, en als ik dan in me hok ben ga ik heel hard stampen met me pootjes want dat kan ik ook heel goed als ik saggerijnig ben, maar weet je wat ik dan wel leuk en lief vind als ik dan weer in me hok zit avonds krijg ik een volle bak eten jammie jammie.

ja ik blijf hier lekker op me kont zitten.

ja ik heb eindelijk weer een beestje hij is heel eigenwijs en heel bazig maar hij heeft hele schattige ogen en een super zachte vacht, en als die je aan kijkt met zn ondeugende oogjes wort je spontaan verlieft, zoals nu zit ie me aan te kijken terwijl die een het eten is nou dan wil je hem spontaan doodknuffelen, het is ook een goede bezigheid, ja echt hoor , ik ben toch elke dag wel een lange tijd met hem bezig, hij loopt overdag in een ren een nou probeer ik steeds meer ruimte te creëren, zodat hij niet bij ons in de weg loopt maar wel gewoon voldoende ruimte heeft om te huppelen, en daar hoort natuurlijk een schuilplaatsje voor de hondjes bij een zacht kleedje een plek waar die zijn uitwerpselen kwijt kan, en zo ben je wel ff aan het bedenken en zo ja ik hou der van heb niet voor niks een hele opleiding daar voor gedaan.

ja dat was weer een informatief blogje,



als dieren konden praten, zouden ze onthuts zwijgen

lieve papa